Czyli o noblistce - Alice Munro
Alice Munro nazywają "mistrzynią krótkiej formy".Wydała wiele opowiadań, a jej książki zostały przetłumaczone na dwadzieścia języków. W 2013 Alice Ann Munro została laureatką Literackiej Nagrody Nobla za całokształt, a na świecie ogłoszoną ją "Mistrzynią współczesnego opowiadania"
Pisarka urodziła się 10 lipca 1931 roku w Wingham (Kanada). Napisała osiemnaście opowiadań i książek z czego najważniejsze to: "Taniec szczęśliwych cieni", "Dziewczęta i kobiety", "Za kogo ty się uważasz?", "Zbyt wiele szczęścia", "Widok z Castle Rock" oraz jej ostatnie dzieło "Drogie życie". Zdobywała liczne nagrody, w tym trzy razy Governor General's Award for Fiction. Jej pisarska kariera zaczęła się jeszcze nastoletnim wieku, lecz jej pierwsza książka została wydana dopiero w 1968 roku.
Opowiadania Alice na pierwszy rzut oka przedstawiają zwyczajne historie codzienności. Można nawet pomyśleć, że autorka usiadła i zaczęła spisywać swoje wspomnienia. Jednak gdy zaczniemy wczytywać się tekst odkryjemy, że sytuacja, która mogła zdarzyć się każdemu jest jedynie podkładem do czegoś więcej. Opowieści dają nam dużo do myślenia, początkowo odkrywamy głębszy przekaz, schowany między słowami, a następnie zaczynamy rozumieć o czym naprawdę była ta historia i czego miała nas nauczyć. Najbardziej do myślenia dają nam zakończenia, które prawie nigdy nie są oczywiste, a autorka każe nam odnaleźć je w sobie.
Munro piszę stylem prostym. Jej zdania są krótkie i nieskomplikowane. Z reguły narracje prowadzi w pierwszej osobie i czasie teraźniejszym, co, zależenie od upodobania, niektórym może nie przypaść do gustu. Jednak noblistka każdemu opowiadaniu nadaje odpowiedni klimat. Potrafi doskonale oddać charakter małej wsi i opisać rzeczy specyficzne dla czasu akcji. Pomaga to czytelnikowi utożsamić się z bohaterami i spojrzeć na świat ich oczami. Lecz nie tylko opisy miejsc i uczuć są wspaniale napisane, autorka świetnie oddaje charakter ludzi, tworzy ich takich jakby kiedyś naprawdę żyli. Każdy z nich ma swój własny, inny temperament, myśli oraz spojrzenie na świat. Jej twórczość genialnie uchwyciła ludzką naturę, taką jaka jest naprawdę. Nie spotkamy się tutaj z przeidealizowaniami lub karykaturami, ale z tym co naprawdę czują ludzie. Alice również przeplata opisy miejsc i uczuć z akcją oraz dialogami. Dzięki temu mamy dobre wyobrażenie otoczenia i myśli, lecz przy tym nie musimy się męczyć z ciężkimi zobrazowaniami, a przede wszystkim tekst nas nie nudzi. Książki, które wydała kanadyjska pisarka to zbiory opowiadań, które przedstawiają nam kompletnie inne historie, lecz ich porównanie pozwala spojrzeć na świat z jeszcze innej strony.
Mi osobiście twórczość Alice Munro przypadła do gustu. Czyta się łatwo, lecz jak już pisałam wcześniej nie są to takie sobie historie. Mnie i wiele innych osób urzekło nadanie bohaterom, miejscom i ogółem całej historii idealnego klimatu. Podoba mi się również taka konwencja gdzie prawdziwy sens musimy odnaleźć w sobie, ale by to zrobić musimy się pogrążyć w zamyśleniu między innymi nad życiem oraz codziennością. Moim zdaniem Alice Munro zasłużyła na Nobla, jej twórczość wyróżnia się z pomiędzy innych zbiorów opowiadań. Ma swój niepowtarzalny styl oraz charakter.
Jeżeli ktoś lubi historie z podtekstem filozoficznym twórczość noblistki z pewnością mu się spodoba. Jednak myślę, że każdy odnajdzie tutaj coś dla siebie i zachęcam do lektury.
Dla chętnych, książki można kupić tutaj.
Szczerze? Zaciekawiłaś mnie panią Munro. Na serio, wydaje się być niesamowitą osobowością. Wpis jest dość lekki i bardzo dobrze się go czyta, przez co ma się ochotę sprawdzić, czy to o czym piszesz jest prawdą - czy książki naprawdę są tak genialne. Podoba mi się też sposób w jaki przedstwiasz fakty z życia pisarki. Nie zarzucasz nas nudnymi datami, czy całą biografią, lecz jedynie ciekawymi fragmentami. Jesli znajdę chwilę czasu, będę pamiętać by sprawdzić jej książki. Może znajdę coś dla siebie ;)
OdpowiedzUsuń